ဤစာမူသည္ အမ်ဳိးသားေရးဝါဒီဆရာေတာ္ အရွင္ဝီရသူ ျမစ္ႀကီးနားေထာင္မွာေနရစဥ္ ေထာင္ဝင္စာ လာေတြ႕ေသာ တပည့္ေလး အရွင္သုမဂၤလထံေရးပုိ႔ေသာစာမူျဖစ္ပါသည္။ အပတ္စဥ္ေဖာ္ျပသြားပါမည္။
အယ္ဒီတာအဖြဲ႕
ဘုန္းကံႀကီးေသာ ၂၉၅
အရက္မႈနဲ႔က်တဲ့ '၂၉၅' ေတြကုိ ေျပာရင္းနဲ႔ တစ္ဆက္တည္းဆက္ေျပာဦးမယ္။ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ မစုိးရိမ္တုိက္သစ္၊ ေဝဒဂူေက်ာင္းက '၂၉၅' တစ္ပါး ေရာက္လာေသးတယ္။ သူလည္း မူးဆူပဲ။ အမႈျဖစ္ေတာ့ ေနရပ္လိပ္စာအမွန္ကုိ မေျပာရဲဘူး။ ဆရာေတာ္ႀကီး ဦးရာဇသိသြားရင္ ေနာင္ၾကဥ္ေအာင္ဆုိၿပီး မွတ္ေလာက္ သားေလာက္ေအာင္ ခ်ခုိင္းမွာစုိးလုိ႔တဲ့။ စစ္ကုိင္းလိပ္စာပဲ လႊဲေပးထားတယ္လုိ႔ ေျပာျပေနတယ္။
သူကေတာ့ '၂၉၅' ေတြထဲမွာ အျပည့္စုံဆုံးနဲ႔ အသက္သာဆုံးပဲ။ ေထာင္ဝင္စာလည္း လာတယ္။ ေထာင္မွဴးတစ္ေယာက္နဲ႔ အမ်ဳိးေတာ္လုိ႔လည္း အလုပ္သက္သာတဲ့ ေနရာမွာေနရတယ္။ ေထာင္မွဴး႐ုံးမွာေန၊ စာရင္းေလး၊ အင္းေလး ေရးမွတ္တြက္ခ်က္ေပး႐ုံပါပဲ။ တျခား '၂၉၅' ေတြလုိလည္း အိပ္ေဆာင္မွာ မေနရဘူး။ သီးသန္႔အက်ဥ္းသားေတြနဲ႔ အတူေနရတယ္။ ေ႐ွးဘုန္းေ႐ွးကံ ႀကီးမားသူေပါ့ေနာ္။
သူနဲ႔ေတြ႕ရ ဆုံရပုံကလည္း အေတာ္ဆန္းတယ္။ သီးသန္႔မွာ ေဝဒဂူမွ မူးဆူတစ္ပါးေရာက္ေန တယ္ဆုိတာကိုေတာ့ ဘုန္းဘုန္းက ၾကားၿပီးသားေပါ့။ ဒါေပမဲ့ သူမွန္းမသိပါဘူး။ သူက ႐ုံးစာေရးဆုိေတာ့ စာ႐ြက္စာတမ္းေလးေတြကုိင္ၿပီး လာတတ္တယ္ေလ။ မိန္းေဂ်းလ္က ဆရာႀကီးေတြပဲထင္တာေပါ့။ သူက ဘုန္းဘုန္းမွန္းသိလ်က္နဲ႔ ႏႈတ္မွမဆက္ပဲကုိး။
တစ္ေန႔မွာ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ရယ္စရာေမာစရာေတြ ဝုိင္းဖြဲ႕ေျပာေနၾကတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ စၾက၊ ေနာက္ၾကေပါ့။ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ Life Style ကလည္း သိတယ္မဟုတ္လား။ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္၊ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး သက္ေသာင့္သက္သာ ေနေလ့႐ွိတာကုိး။
မစုိးရိမ္မွာလုိ မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းႀကီးနဲ႔ မဟုတ္ဘူးေလ။ အဝတ္အစားကုိလည္း သူမ်ားေတြလုိ အရပ္ဝတ္တုိ႔၊ ေထာင္ပုံစံတုိ႔ ဝတ္တာမဟုတ္ဘဲ။ အေပၚ႐ုံအျဖဴ၊ သင္ပုိင္အျဖဴနဲ႔ဆုိေတာ့ ဖုိးသူေတာ္လုိလုိ၊ ဘုိးေတာ္လုိလုိေပါ့။ သူကအဲဒါကုိ အေသအခ်ာစုိက္ၾကည့္ၿပီး အကဲခတ္ေနတာ။
ေနာက္ေတာ့ ဘုန္းဘုန္းကပဲ စၿပီးႏႈတ္ဆက္လုိက္တယ္။ အဲဒီေတာ့မွ သူမွန္းသိရေတာ့တာ။ သူဟာ မူးဆူနဲ႔ က်လာတာကုိ ဝန္ခံရဲတယ္။ ေနရပ္လိပ္စာကုိ အမွန္အတုိင္းထုတ္ေဖာ္ေျပာရဲတယ္။ ဒါကုိေတာ့ ခ်ီးက်ဴးရမယ္ေနာ္။
ေယာ ဗာေလာ မညတိ ဗာလ်ံ၊ ပ႑ိေတာ ဝါပိ ေတနေသာ။
ဗာေလာပိ ပ႑ိတမာနီ၊ သ ေဝ ဗာေလာတိ ဝုစၥတိ။
'လူမုိက္ဟာ မိမိကုိယ္ကုိ မိမိ လူမုိက္မွန္းသိသြားၿပီဆုိရင္ ပညာ႐ွိလုိ႔ ေခၚႏုိင္ၿပီ။ လူမုိက္ဟာ မိမိကုိယ္ကုိ မိမိ ပညာ႐ွိလုိ႔ ထင္ေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ လူမုိက္လုိ႔ပဲ ဆုိရမယ္' လုိ႔ ဓမၼပဒမွာ ဘုရားေဟာထားတယ္ မဟုတ္လား။
'ကုိယ္ေနရာ မက်တာကုိ ေနရာ မက်ဘူးလုိ႔သိရင္ ေနရာက်ၿပီတဲ့။ ကုိယ္ေနရာမက်တာကုိ ေနရာက် တယ္ထင္ေနရင္ ေနရာမက်ေသးဘူးဗ်' ဆုိတဲ့ ေဝဘူဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ၾသဝါဒကလည္း ဒီသေဘာပဲေလ။
လူဆုိတာ ကုိယ့္ဘဝအမွန္ကုိ အ႐ွိအတုိင္း သိေနဖုိ႔လုိတယ္ေနာ္။ ဒါမွလဲ ဆုိးတဲ့လူက ေကာင္းလာမွာ ျဖစ္ၿပီး၊ ႐ုိင္းတဲ့လူက ယဥ္လာမွာျဖစ္တယ္။
အဲဒီ မူးဆူ'၂၉၅'ေလးကေတာ့ ေ႐ွးဘုန္းေ႐ွးကံႀကီးသူျဖစ္ေလေတာ့ သူ႔အတြက္ ဘာမွေတာင္လုပ္မေပးခဲ့ ရပါဘူး။ သူနဲ႔ေျပာၾကည့္မွပဲ စာသင္သား ရဟန္းပ်ဳိေလာကမွာ အရက္အေတာ္ေခတ္စားေနေၾကာင္း သိရေတာ့တယ္။ အရက္နဲ႔ရဟန္းဆုိတာ ဘယ္လုိမွကုိ မအပ္စပ္တဲ့ အရာပဲေနာ္။ စာသင္သားဘဝမွာ ညစာခုိးစားတာကုိ ခြင့္လႊတ္ႏုိင္ေသးတယ္။ အရက္ကုိေတာ့ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ခြင့္လႊတ္ႏုိင္ၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ အေပ်ာ္သေဘာနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဗဟုသုတ သေဘာနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ျမည္းစမ္း ၾကည့္တာမ်ဳိးေတာင္ မလုပ္သင့္တဲ့ အရာပါ။
ေခြးဝက္ေတြနဲ႔ မစင္ကမွ အပ္စပ္ ေသးတယ္။
ရဟန္းနဲ႔ အရက္ကဘယ္လုိ မွကုိ မအပ္စပ္တာ။
မစင္တြင္းနဲ႔ ေလာက္ေကာင္ေတြကမွ လုိက္ဖက္ေသးတယ္။
သာသနာေတာ္နဲ႔ အရက္က ဘယ္လုိမွကုိ မလုိက္ဖက္တာပဲ။
ရဟန္းပ်ဳိေတြလည္း ကုိယ့္ဘဝမွန္ကုိ အ႐ွိအတုိင္းသိဖုိ႔ လုိေနၿပီေနာ္။ မစင္တြင္းထဲက ပုိးေလာက္လား၊ ထီးေတာ္ထိပ္က စိန္ဖူးေတာ္လားဆုိတာ ခြဲျခားတတ္ဖုိ႔ လုိလာၿပီမဟုတ္လား။
ဦးဦးဖ်ားဖ်ား သုံးေဆာင္၊ ေကာင္းမြန္ ျမင့္ျမတ္တဲ့ေနရာမွာ ေနထုိင္ရသူ ျဖစ္ပါလ်က္ ျမင့္ျမတ္တဲ့အက်င့္ကုိ မက်င့္ဘဲ၊ အေပ်ာ္ၾကဴးသူေတြလုိပဲ ေပ်ာ္ပါး ေသာက္စားေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ သမဏ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ စ႑ာလ အသြင္ကုိ ေဆာင္လာၿပီလုိ႔ မွတ္ရေတာ့မွာေပါ့။ ေထာင္ထဲမွာ အဲဒီလုိ သကၤန္းဝတ္ အလွဴခံ ေပ်ာ္ပါး ေသာက္စား မူး႐ူး ရမ္းကားလုိ႔ က်လာတဲ့ ရဟန္းတု စ႑ာလေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။
ကုိယ္ဟာ အတုလား အစစ္လား၊ အတုဆုိရင္ စ႑ာလ၊ အစစ္ ဆုိရင္ သမဏ၊ သမဏဆုိရင္ သမဏသိကၡာေတာ့ ႐ွိဖုိ႔ေကာင္း တယ္ေနာ္။
သမဏက စ႑ာလလုိ ေနမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ကာယကံ႐ွင္ ပုဂၢဳိလ္ေရာ၊ သံဃာ့အဖြဲ႕အစည္း တစ္ရပ္လုံးေရာ၊ သာသနာေတာ္ တစ္ရပ္လုံးပါ အထင္အျမင္ အေသးခံရေတာ့မယ္ေနာ္။ ဒါေၾကာင့္ သာမန္ျပည္သူ မိေကာင္းဖခင္သားသမီးေတြေတာင္ မေသာက္စားတဲ့ အရက္ေသစာကုိ ဘုရားသားေတာ္အျဖစ္ ခံယူထားတဲ့ ရဟန္းသူေတာ္ေကာင္းေတြက ပုိလုိ႔ေတာင္ ေ႐ွွာင္ၾကဥ္သင့္တယ္ေနာ္။
ကုိယ္ကေတာင္မွ လူငယ္လူ႐ြယ္ေတြ အရက္ေက်းကြၽန္ျဖစ္မသြားေအာင္၊ အရက္ရဲ႕ဆုိးက်ဳိး၊ အရက္သမားဘဝရဲ႕ အနိ႒ာ႐ုံနဲ႔ နိမ့္က်ပုံေတြကုိ ေျပာျပေဟာျပၿပီး ဆုံးမရမွာမဟုတ္လား။ အဲဒါကုိ ဘုရားအေရၿခဳံထားၿပီး ထိပ္ဆုံးကမုိက္ျပေနတာ ဘယ္သင့္ေတာ္ပါ့မလဲေနာ္။
'လူငယ္ပဲ'ဆုိတဲ့ ဆင္ေျခ၊ 'စာသင္သားပဲ'ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္၊ တစ္ခါတစ္ေလပဲဆုိတဲ့ နားလည္မႈ၊ 'ဗဟု သုတအျဖစ္' ဆုိတဲ့ ယုတိၱေတြက အထြတ္အျမတ္ ဦးထိပ္ထားကုိးကြယ္ရာ ရဟန္းဘဝနဲ႔ ဘယ္လုိမွမလုိက္ဖက္ဘူးေလ။
ဒါေၾကာင့္ ဘုရားသားေတာ္ဘဝကုိ ခံယူထားတဲ့ ရဟန္းပ်ဳိေတြဟာ ဘုရားတားျမစ္ထားတဲ့၊ ဘုရားသာသနာေတာ္နဲ႔ ဘယ္လုိမွမအပ္စပ္တဲ့ အဆိပ္ရည္ေတြကုိ အေပ်ာ္သေဘာနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ျမည္းစမ္း ၾကည့္တဲ့အေနနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္စက္ကေလးမွ မေသာက္သင့္တဲ့အေၾကာင္း ထပ္ေလာင္းေျပာျပေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဝီရသူ (မစုိးရိမ္)
22.12.2016 အတုမရွိဂ်ာနယ္
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)
22.12.2016 အတုမရွိဂ်ာနယ္
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)
